Kuba pojechał do Polski z bardzo mieszanymi uczuciami,zastanawiał się co ma właściwie zrobić?? Stanie przed tym małym i co????? Co ma mu powiedzieć, jak się zachować????
Na lotnisku czekała na niego Andżela.
- Cześć - rzuciła - przygotowałam małego na to że przyjedziesz, ale uprzedzam jest na ciebie wściekły.
- Trudno mu się dziwić - odpowiedział blondyn.
Wprost z lotniska pojechali na cmentarz. Jakub kupił kwiaty przed wejściem.
Kacper czekał z opiekunka z Domu Dziecka
- Dzień dobry - przywitał się z kobietą i wyciągnął dłoń do małego.
- Czesć Kacper
- Dzień dobry - odpowiedział, ale widac było, że był wrogo nastawiony do całego świata- skąd Pan znał moją mamę??
- Poznaliśmy się jakiś czas temu
- To przez Pana mama nie zyje - w oczach Kacpra zalśniły łzy.
Kuba spuścił głowę.
- Tak. Bardzo cię przepraszam- położył kwiaty na grobie Majki, ale Kacper zabrał je i wyrzucił
- idź sobie, nie masz prawa, ty zabiłeś moją mamę, nie nawidzę cię - mały uderzał piąstkami w klatkę piersiową piłkarza.
Kobiety spojrzały zszokowane, chciały go upomnieć, ale Kuba powstrzymał je. Kucnął i spojrzał małemu w oczy.
- Wiem co czujesz, ja też wczesnie strzaciłęm rodziców
- i co mnie to?? - mały wzruszył ramionami
- Mój ojciec też zabił moją mamę - pogłaskał Kacpra po włosach - tyle, że ja nie chciałem zabić Twojej, a mój ojciec moją mamę tak.
- Mam ci współczuć - zapytał Kacper
- Nie - odpowiedział blondyn- ale wiem co czujesz.
- I dlatego zabiłeś moją mamę??
- Już ci mówiłem, że nie chciałem. To był wypadek.
Kacper stał zapłakany.
- Co się stało z twoim tatą?? - zapytał nagle
- Siedzi w więzieniu - odezwał się Kuba
- A ja nie mam taty - powiedział smutno.
Serce Kubie ścisnęło, przytulił małęgo do siebie.
- Masz ojca - pogłaskał go po głowie.
Tak tak, dobrze widzicie, po mału wracam z tym opowiadaniem
