2.

Kilka dni później.

Kuba doszedł do siebie na tyle, że mógł juz wstac samodzielnie, posatnowił zobaczyć jak czuje się dziewczyna, która wyciągnęła go z płonącego samochodu. 
Kiedy zbliżał sie do sali w której leżała, zobaczył kobietę z małym chłopcem, niebieskookim blondynkiem, który z płaczem wciskał nos w szybę sali, w której jego matka z trudem walczyła o każdy oddech.

• przepraszam- zagadnął przechodząca pielęgniarkę – co z tą dziewczyną????
• a pan jest kimś z rodziny???? 
• nie, ale ta dziewczyna uratowała mi życie, chciałbym wiedziec jak się czuje. 
• Jest w stanie krytycznym, wiecej nie moge panu powiedzieć, przepraszam.

Z mieszanymi uczuciami podszedł do szyby i wpatrywał się w pracujący respirator.

• przepraszam, pan jest kimś z rodziny – zagadnęła kobieta, która była z tym małym chłopcem.
• Niee, ta kobieta uratowała mi zycie, chciałem zobaczyć jak się czuje. A może Pani mi powie, bo od lekarzy nic się nie dwoiedziałem. 
• Jest źle, bardzo źle. Ma poparzone górne drogi oddechowe, prakycznie spalone, wciągnęła do płuc gorące powietrze. Respirator za nią oddycha, ale szanse na to, że przezyje są minimalne. 
  Nie wiem tylko, co będzie z jej synkiem, Maja nigdy nie powiedziała kto jest jego ojcem, jej rodzice tez nie żyją, dziewczyna nie ma nikogo, kto mógłby się nim zajać. 
• To ten mały??? - zapytał Kuba, spoglądając na małego Kacpra.
• Nie taki mały. Ma 10 lat. Maja urodziła mając jakies 17 lat, rodzice jej pomogli, bo ojciec tego małego, aa- kobieta machnęła reką – szkoda gadać. 
  Szkoda dziewczyny. Miała ciężko w zyciu, w wieku 19 lat została zupełnie sama, mimo to skończyła ratownictwo medyczne, potem szkołę pożarniczą, zawsze marzyła o byciu strażakiem – kobieta usmiechnęła sie lekko- Ja jestem sąsiadką, zajmowąłam się Kacprem jak Maja pracowała, to takie dobre dziecko. Wie Pan. On bardzo lubi za piłka biegać – usmiechnęła się, nieświadoma tego z kim rozmawia. 
• Panie Jakubie. Pan powinien leżeć, prosze wrócić do łóżka- zganiła go pielęgniarka.

Dwa dni później. Kuba znów samowolnie wyrwał się z sali, kiedy Agata z babcią pojechały juz do domu, to co dowiedział się o Maji nie dawało mu spokoju. Musiał dowiedziec sie prawdy.

Przy sali zastał ludzi ze strazy pożarnej, w tym dziewczynę z którą Majka się przyjaźniła, zorientował się, bo siedziała zapłakana przytulając małego Kacpra, rozmawiała przez telefon. Wychwycił słowa " moja przyjaciółka umiera" ........

• Przepraszam, mogę Pania o cos zapytac???? - kobieta spojrzała zdziwiona.
• Pan Błaszczykowski??? - zapytała głupio.
• Eee, - usmiechnął się – tak, to ja, chciałem zapytać co z nią?? -wskazał głową na salę , w której Maja walczyła o zycie. 
• Bez zmian, ma rozległe oparzenia płuc, raczej nie ma szans na przezycie – powiedziała ze łzami w oczach. 
• A przepraszam, że pytam, dawno się znacie??
• dwanaście lat. Razem chodziłysmy do szkoły, razem pracowałyśmy w Straży. - dziewczyna buchnęła płaczem. 
• A czy ja mogę jakos pomóc, może trzeba gdzies pojechać, cos zrobić???? - dziewczyna spojrzała zdziwiona. 
• Ten wypadek to moja wina. Pani przyjaciółka,mnie ratowała – rzucił zawstydzony – ja przepraszam, że pytam, ale to dla mnie naprawdę ważne. A jej syn???? co z nim??
• Kacper???? Maja 10 lat temu była na wczasach w Sopocie, poznała jakiegoś chłopaka i zaszła w ciążę, taka wakacyjna przygoda. Gnojek, nawstawiał jej kitów, że jest piłkarzem, zbajerował ją,spędzili razem noc, a rano chłopak jej powiedział "spadaj mała". 
  Wyjechał do domu i pewnie nawet nie wie, że zmarnowął dziewczynie zycie. A mały?? trafi pewnie do domu dziecka -Kuba zbladł. 
• Dobrze się pan czuje – zapytała
• Tak, przepraszam, musże wracać do sali – wyjął z kieszeni jakis skrawek kartki – tu jest mój numer, gdyby cokolwiek było potrzebne, proszę mi dac znać.